De proeliō Curtracensī

Vbicumque lingua latīna exerceātur, ibi optima Latinitas.

 Quarē a vobis, cari sodāles, humiliter precor ut Ovidios Senecas, Quintiliānos omnemque grammaticōrum turbam paulisper intermittere sinātis et aliō cogitatiōnes transferre permittātis. Mihi cordī est in postremō huius annī coetū legere fragmentum a presbytero Adā de Vsk scriptum de bellō Flandricō quod ineunte XIV saeculō susceptum est a rege Francōrum Carolo IV (idem qui  Pulcher nominātus) contra Flandricos vel Flemyngos. Eō proelio quod apud Curtrācum (Courtray) gestum est Robertus de Artois, Petrus Flote el aliī proceres Francōrum cecidērunt.

 Sunt quaedam haud facilia et nonnulla obscuriōra – confiteor- sed plerāque simplicia et quae cursim et domī et in conciliō legī posse credō. Si tempus vobis deest ad labōrem implendum, minimē curētis: improvīsō legere sine damnō et hilarē quoque possumus.  Hic est textus: De proeliō Curtracensī

Deinde -ut iam moris est nostrō conventiculō- ad res leviōres tractandas procedere aequum est. Decrēvī enim ut quisque sodālis ad ceteros per orbem quattuor vel quinque aenigmata propōnat ex iis quae a quodam Caeliō Firmiānō Symphosiō circā quartum saeculum aut composita aut saltem collecta sunt. Hic auctor ignotissimus est et de cuius vitā ne noster doctissimus quidem Iosēphus quam minimam notitiam afferre poterit. Aenigmata tantum nominātim commissa perscrutanda a nobis esse debent, ne quisquam solutiōnes fortē aut dolō praesciat. Etiam aliquot indicia ad sodāles adiuvandos excogitāta habere debēmus. Haec est pagina et haec assignatiō :

Aenygmata ex I ad X: Laurentius Gallaicus

Aenygmata ex XI ad XX: Lucia

Aenygmata ex XXI ad XXX: Paloma

Aenygmata ex XXXI ad XL: Iosēphus

Aenygmata ex XLI ad L: Belén

Aenygmata ex LI ad LX: Ferdinandus Maximiliānus

Aenygmata ex LXI ad LXX: Si quis alius

Salūtem plurimam! Venīte quam frequentissimē!

A.D. XVIII KAL. IANVARIAS

IN OPPIDŌ PADRONENSĪ

IN LYCEŌ ‘CAMILO JOSÉ CELA’

DE NVGIS GRAMMATICIS

     In coetu postridie Kal. Iun. habito turba grammaticorum latinogallaicorum ad nonullas litterarum quaestiones tractandas convenit. Praefuit colloquio Lucia Puentes (singulis diebus contionalibus unus e sodalibus praeest ita ut per orbem omnibus praesidentibus annus completus sit), quae de certis locis ab Aulo Gellio scriptis disserere proposuit. Interfuerunt quoque Laurentius Gallaicus, Iosephus, Belén Trobajo, Paloma Suárez et Ferdinandus Maximilianus.

       Inter multa alia sermones aluit alacres ille locus in quo Gellius hos versus a poeta Caecilio scriptos exponit:

nam hi sunt inimici pessumi, fronte hilaro, corde tristi

quos neque ut adprendas neque uti dimittas scias

          Cum quidam homo grammaticus (ut narrat Gellius) iuncturam 'fronte hilaro' severe reprobavisset et Caecilium inmanissimo soloecismo notavisset, ipse Gellius veterum auctoritates eodem virili genere utentes memoravit, ut Cato Maior, qui et 'aequo fronte' et 'recto' in quinto libro Originum usus est. Sed grammaticus non a vetere et praestantissimo auctore se convictum declaravit et rationem (vel analogiam vel proportionem) Aulum Gellium poposcit, qui, inritatus, regulam falsam sciens enuntiavit his fere verbis:

Omnia vocabula in -ons finita generis masculini sunt
si in genetivo casu in -ntis finiuntur, ut mons, pons, fons

          Cum grammaticus huic regulae dissentiret, affirmans plura alia verba consimilia esse quae non sint generis masculini sed nullum eorum statim adduxisset, Gellius ei XXX dies indixit ad indagandum vocabulum ut unum saltem inveniret. 

          Sed hi XXX dies iam duo milia abhinc annorum acti sunt et noster grammaticus ne unum quidem verbum adhuc adferre potuit ad infirmandam regulam. Qua de causa Aulus Gellius suam propriam regulam falsam esse affirmavit? Potes tu Manibus nostri grammatici opem ferre ut finem requirendi faciant et, sedati, inter tristes umbras tandem requiescere possint?

                    Ponte  magnō,  monte altō,  fonte purō sed __________  ____

EDICTVM REPENTINVM